Rzepak ozimy należy do najważniejszych roślin uprawnych w Polsce. Niestety jego uprawa jest wymagająca. Występuje w niej wiele chorób oraz szkodniki, których żerowanie powoduje w jego uprawie bardzo duże straty w plonie. Jedną z grup szkodników zagrażających uprawie rzepaku są chowacze. Potrafią wyrządzić ogromne szkody. Mogą uszkadzać rośliny już jesienią, ale to wiosną ich presja jest bardzo duża — osłabiają rośliny i obniżając plonowanie. Sprawdź, co warto o nich wiedzieć.
Chowacz – co to jest i jak wygląda?
Grupa chrząszczy nazwana potocznie chowaczami obejmuje ok. 400 gatunków. W rzepaku najczęściej spotyka się chowacza brukwiaczka, chowacza czterozębnego oraz chowacza podobnika, rzadziej chowacza galasówka. Dorosłe owady są niewielkie, zwykle od 2,5 do 4 mm długości. Mają szarobrązowe ubarwienie i charakterystyczną wydłużoną część głowy, nazywaną ryjkiem, dzięki której łatwo je odróżnić od innych szkodników. Same chrząszcze nie są dużym zagrożeniem dla upraw w przeciwieństwie do larw żerujących wewnątrz różnych części roślin.
Jak chowacze zagrażają rzepakowi?
Największe niebezpieczeństwo dla upraw rzepaku stanowią larwy chowaczy. Samice chowaczy składają jaja do łodyg, ogonków liściowych lub zawiązanych łuszczyn. Po wylęgnięciu się larwy żerują wewnątrz rośliny – drążą korytarze w jej tkankach i uszkadzają przewody naczyniowe. W efekcie dochodzi do pękania łodyg i deformacji roślin. Przewodzenie wody i substancji odżywczych jest znacznie utrudnione lub wręcz niemożliwe. Przekłada się to na gorsze kwitnienie, słabsze zawiązywanie łuszczyn, a finalnie na obniżenie plonu i jakości nasion.
Natomiast larwy rozwijające się w łuszczynach wyjadają nasiona i powodują bezpośredni spadek liczby nasion. Łuszczyny z żerującymi wewnątrz larwami mogą być uszkadzane przez ptaki i szybciej same się otwierać. Tym sposobem niewielkie chowacze mogą powodować straty w uprawach dochodzące nawet do kilkudziesięciu procent.
Po czym rozpoznać obecność szkodnika w rzepaku?
Żerowanie chowaczy w rzepaku można stwierdzić na kilka sposobów. Najważniejszymi symptomami są:
-
wykrycie dorosłych osobników na roślinach,
-
obecność larw w środku łodyg,
-
drobne, nieregularne dziurki łuszczynach i pędach,
-
charakterystyczne pęknięcia łodyg i ogonków liściowych, które mogą wyglądać jak podłużne rany.
Skuteczne zwalczanie chowaczy w rzepaku
Walka z chrząszczami zaczyna się od monitorowania upraw pod kątem ich obecności. Do powszechnie wykorzystywanych rozwiązań należy ustawianie w polu naczyń w ulubionym przez chowacze, intensywnie żółtym kolorze. Powinny się one pojawić już jesienią, a najpóźniej w styczniu. Liczba chrząszczy „złapanych” do żółtego naczynia jest informację o presji i pozwala podjąć decyzję o wykonaniu zabiegu insektycydem.
Do zwalczania chowaczy można wykorzystać dostępne tutaj insektycydy: https://osadkowski.pl/srodki-ochrony-roslin/insektycydy–c-001119, czyli środki owadobójcze o działaniu kontaktowym (np. TopGun 050 CS) lub systemicznym. Wykonując zabieg, warto pamiętać, że optymalne pH cieczy roboczej dla działania insektycydów jest w przedziale od 4,5 do 5,5. Można je uzyskać włączając do zabiegu PH OPTi PRO.
Ochrona plonu przed szkodnikami
Chowacze stanowią poważne zagrożenie dla upraw rzepaku, powodując znaczne straty ilościowe i jakościowe w plonie. Największe szkody wyrządzają larwy żerujące wewnątrz łodyg i łuszczyn, co prowadzi do osłabienia roślin oraz niszczenia nasion. Podstawą skutecznej walki z tymi owadami jest stały monitoring plantacji oraz terminowa aplikacja insektycydów o odpowiednim mechanizmie działania. Warto przy tym zadbać o optymalne parametry cieczy roboczej, co zwiększa efektywność zabiegów ochronnych.
Artykuł sponsorowany
